مقایسه ی میزان هم خوانی یافته های سنجش قندخون با استفاده از گلوکومتر و روش آزمایشگاهی استاندارد

مقدمه: دیابت یکی از شایع ترین بیماری های مزمن غیرواگیر است که شیوع بالایی دارد. با توجه به زمینه ی ژنتیک این بیماری، ابتلا به آن اجتناب ناپذیر است اما می توان با پایش دقیق قند خون از بروز عوارض آن پیشگیری نمود. با توجه به کاربرد سریع، آسان، کم هزینه و عمومی گلوکومتر، بر آن شدیم تا میزان دقت و هم خوانی یافته های حاصل از این دستگاه را با روش آزمایشگاهی متعارف سنجش قند خون مقایسه کنیم. مواد و روش ها: در این مطالعه 402 بیمار مراجعه کننده به آزمایشگاه بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود در سال 1385 به روش ساده و به طور داوطلبانه انتخاب و پس از انجام آزمایش های خون (fbs و hct) در آزمایشگاه، توسط لانست مخصوص دستگاه گلوکومتر برای دو دستگاه گلوکومترگلوکومن و پرستیک خون مویرگی گرفته شد. سپس توسط نوار مخصوص این دستگاه ها سنجش قند انجام شد و یافته های حاصل توسط آزمون های آماری مربوط مانند میانگین ± انحراف معیار، همبستگی پیرسون، ارزش اخباری مثبت و منفی و نمودارهای بلَند و آلتمن مقایسه شد. یافته ها: از 402 بیمار مورد بررسی 230 نفر (2/57%) مرد و 172 نفر (8/42%) زن بودند 65 نفر (2/16%) سابقه ی دیابت داشتند. میانگین سن شرکت کنندگان 9/14±2/40 سال (با دامنه ی 70-3 سال)، میانگین نمایه ی توده ی بدن بیماران 2/3±4/24 کیلوگرم بر متر مربع و میانگین هماتوکریت آن ها 1/4±4/45 درصد بود. میانگین اندازه قند در دستگاه گلوکومتر گلوکومن، گلوکومتر پرستیک و روش متعارف آزمایشگاه به ترتیب 2/45± 0/128، 9/45 ± 4/127 و 2/43 ± 3/125 گزارش گردید. پاسخ دو دستگاه گلوکومتر گلوکومن و پرستیک با توجه به هماتوکریت اختلاف داشته و با افزایش هماتوکریت به محدوده بالاتر از نرمال میزان حساسیت هر دو دستگاه افزایش و ویژگی هر دو دستگاه به ترتیب به 7/64% و 7/64% کاهش یافت که در دستگاه پرستیک اختلاف مشاهده شده معنی دار بود. دو دستگاه گلوکومتر گلوگومن و گلوکومتر پرستیک با روش استاندارد اختلاف نداشتند و یافته های قند خون آنها با یکدیگر مشابه بود. نتیجه گیری: استفاده از گلوکومتر گلوکومن و گلوکومتر پرستیک با رعایت اصول استاندارد نمونه گیری برای سنجش قند خون از کارایی مناسبی برخوردار است.